"Dance first, think later. it's the natural order" is eeen uitspraak van Samuel Beckett. Het is een uitspraak die me in alle opzichten als juist voortkomt. Wie kijkt naar kinderen ziet hoe ze van nature bewegen op alle wat ritme is, en wanneer dat ritme niet van buiten  komt, dansen ze op het ritme van hun eigen hart, een ritme dat ze al vertrouwd was voordat ze geboren waren. Sir Ken Robinson, een wereldberoemde expert op het gebied van kunstonderwijs, houdt op internet een betoog waarom dans zo belangrijk is en waarom het al vroeg een rol zou moeten spelen inde opvoeding en ontwikkeling van kinderen. Het is een met humor verteld verhaal en een link naar een van zijn toespraken vind je op deze pagina.

Dat brengt mij op de vraag hoe het staat met kinderen en tango, een onzin-vraag, ik weet het maar toch was ik nieuwsgierig (onzin boeit me namelijk soms meer dan zogenaamde zinvolle zaken). Nu ben ik  niet erg gesteld op filmpjes van kinderen die in apenpakjes een dansje uitvoeren alsof het volwassenen in zakformaat zijn. Maar wanneer je, net als ik, pas op latere leeftijd tango hebt leren dansen, en dat niet zonder moeite, wil je toch wel eens een glimp werpen op wat die kinderen presteren.

Want we kennen allemaal voorbeelden van tangodansers die reeds als kind begonnen te dansen en later wereldberoemd werden, zoals Geraldine Rojas. Zij leerde op kleuterleeftijd dansen van haar ouders die toen zelf ook bekende dansers waren. Op internet staan filmpjes bewaard waarin zij danst met Gustavo Naveira en Miguel Zotto. Ook Ariadne en Frederico Naveira, respectievelijk de dochter en de zoon van Gustavo Naveira en zijn eerste vrouw Olga Besio, zijn voorbeelden van bekende dansers die de tango leerden van hun ouders toen ze nog maar net konden lopen. 

Wanneer je geïnteresseerd bent in die opnamen, kun je ze gemakkelijk vinden. Hier beperk ik me tot twee youtube-films van dansende kinderen. De eerste zijn Filipijnse kinderen, Klpe Philippe en Zoe Eloise die les kregen van Kyle’s vader, een dansleraar. Ik vind die opname de beste. Een tweede film, met iets oudere Turkse kinderen, Kaan Üçer en Derin Mavi, is net iets meer gepolijst, maar heeft toch zeker ook nog charme. Ik hoop dat jullie er met plezier naar kijken. Ik deed dat ondermeer omdat de tango waarop zij dansen, ‘Alas Rotas' van Edgardo Donata, toevallig een van mijn meest geliefde tango’s is. Toen ik zelf leerde dansen was dat vaak op deze muziek en nog steeds als ik deze melodie hoor, ben ik niet van de dansvloer af te slaan. Maar vooral hoop ik dat na het kijken van deze filmpjes je de moed niet in de schoenen zinkt.