Salonstijl
Vanaf ongeveer 1925 gingen steeds meer mensen tango dansen, vaak in overvolle zalen. Daar ontstond de salonstijl: de danshouding kan zowel open als gesloten zijn. Die keuze was vaak bepaald door de wijk waar mensen tango hadden leren dansen. Men leerde namelijk dansen door het te doen; tangoscholen waren er aanvankelijk nog niet. In de salonstijl dansen de partners ieder in hun eigen as. In oude films zie je hoe zowel de open als gesloten vorm werd gedanst.
Na de 1980 werd de salonstijl verder ontwikkeld, vaak met meer en grotere bewegingen dan voorheen. Dat werd de stijl van de eerste generaties 'maestro's' die de tango weer aan het publiek leerden, nu veelal wel binnen het kader van dansscholen. Er ontstond nu ook een soort van basis-dansvocabulaire, van waaruit leerlingen hun verdere danspassen opbouwden.